Μια βόλτα προς την εξοχή
την άνοιξη αν βγείτε
εκεί στολίζω τους αγρούς
σίγουρα θα με δείτε.
Αν και αγριολούλουδο
φτωχό και ταπεινό
μ’ αγάπησαν οι άνθρωποι
απ’ τον παλιό καιρό.
Τα φύλλα μου συχνά – πυκνά
κόσμος πολύς μαδούσε
το ταίρι του αν τον αγαπά
καθένας τους ρωτούσε.
Μα μέσα σ’ όλες τις χαρές
η πιο όμορφη χαρά μου
που πλάσματα πολύ γλυκά (γυναίκες)
πήρανε τ’ όνομά μου!
3 σχόλια:
λίγη βροχούλα θα σου ρίξω...
... έτσι για να σε δροσίσω...
:)
φιλιά βρόχινα...
Φανταστικό αγριολούλουδο η μαργαρίτα!!
Μαργαριτάρι του αγρού το αποκαλώ εγώ!
Υπέροχοι στίχοι! Και ποιους δεν έχει εμπνεύσει η μαργαρίτα!
Καλή αρχή στα... μπλογκοπαίχνιδα. Για πρώτη φορά σου 'βαλα κάτι εύκολο. Πέρνα να δεις... ;)
σνουποφιλί
Δημοσίευση σχολίου