Αναμνήσεις 1

Από αυτές τις δύο εβδομάδες των διακοπών του Πάσχα έχω τις καλύτερες αναμνήσεις. Όλα ήταν ωραία τότε (μιλάω για την εφηβική ηλικία). Βοηθούσε, βέβαια, η ωραία Άνοιξη, που, μαζί με τα λουλούδια, «άνοιγε» και τις καρδιές μας με αποτέλεσμα να υπάρχει πάντα η καλή διάθεση σε όλη την παρέα. Οι πλάκες, οι εκδρομές, οι ...έρωτες ήταν στην ημερήσια διάταξη.

Θυμάμαι τη μεγάλη εβδομάδα που γινόμασταν καλοί ...χριστιανοί! Καθένας ενδιαφερόταν για μια – δυο κοπέλες της ηλικίας μας και στόχος μας ήταν να τις δούμε καθημερινά και, αν ήταν εύκολο, να ανταλλάξουμε και μερικά γλυκόλογα (μιλάω για παλιές ...δύσκολες εποχές – καμία σχέση με την τωρινή). Με δεδομένο πως δεν είχαμε σχολείο (διακοπές γαρ), μια καλή λύση ήταν να τις δούμε στην εκκλησιά , που τότε πήγαιναν σχεδόν όλες, έστω και με τις μητέρες τους. Έλα, όμως, που δεν έμεναν όλες στην ίδια ενορία... Έτσι έπρεπε να πάμε σε 5 – 6 εκκλησιές , τουλάχιστον, μερικές από τις οποίες απείχαν αρκετά η μια από την άλλη.

Αρχίζαμε, λοιπόν, από νωρίς τον προγραμματισμό (οι διαφωνίες δεν έλειπαν) για το ποια εκκλησιά θα επισκεπτόμασταν πρώτη, δεύτερη κ.λπ. Ντύσιμο, χτένισμα καλό κ.λπ. και άρχιζε ο δικός μας ...Γολγοθάς! Άναμμα κεριού και με ύφος σεμνό στεκόμασταν μέσα στην εκκλησία μέχρι να εντοπίσουμε το «άτομο», να πάρουμε τις ματιές μας και κανένα χαμόγελο και μετά έπεφτε σήμα από τους υπόλοιπους για αναχώρηση ώστε να προλάβουμε και τις άλλες ενορίες πριν τελειώσει η λειτουργία. Η πιο άνετη μέρα ήταν η Μ. Πέμπτη με τα 12 ευαγγέλια!

Τα ίδια, περίπου, γίνονταν και με άλλες ...θρησκευτικές εκδηλώσεις. Σε κάποιες ενορίες υπήρχε το έθιμο της δεύτερης Ανάστασης, αλλού η περιφορά εικόνων, προσθέστε και τον Άγιο Γιώργη και την Πρωτομαγιά, που συνήθως γιορτάζονταν την εβδομάδα μετά το Πάσχα. κ.ά. Δε λείπαμε από κανένα έθιμο, πανηγύρι κ.λπ.

Πολλά βράδια της άνοιξης αλλά και του καλοκαιριού εφαρμόζαμε και το κόλπο της ...καντάδας. Μαζευόμασταν οι 5 – 6 ενδιαφερόμενοι, παίρναμε μαζί και 1 – 2 καλλίφωνους φίλους και φτάναμε έξω από το σπίτι της «περί ου ο λόγος» (μονοκατοικίες ήταν τότε) όπου αρχίζαμε τις χορωδιακές μας επιδόσεις, ώστε να συγκινήσουμε το «άτομο».

Όλα για το σκίρτημα της καρδιάς!